Toen ik in maart 2023 TikToks voorbij zag komen van Jason & Bente over de Camino naar Santiago de Compostela wist ik het ineens heel zeker. Ik moest en zou deze pelgrimstocht ook gaan lopen. Maar welke dan? En wanneer? En zou ik dat fysiek gezien überhaupt wel trekken?
Als je mij 10 jaar geleden had gevraagd of ik ooit een pelgrimsroute wilde lopen, had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard. Waarom zou ik? En op die vraag had ik toen ik mijn vliegtickets boekte eigenlijk nog geen antwoord. Ik voelde gewoon dat ik het moest doen, maar had geen idee waarom. Geen religieuze reden en ook geen spirituele reden, gewoon een gevoel.
Op 6 juni vertrok ik uiteindelijk naar Porto, Portugal om vanaf daar naar Barcelos te reizen met de trein. Ik zag het zelf niet helemaal zitten om het eerste stuk over industrieterreinen te lopen (de centrale route) en vooraf was het niet helemaal duidelijk of het makkelijk was om van de kustroute te switchen naar de centrale route die ik graag wilde lopen. Ik besloot daarom om het eerste stukje over te slaan en ongeveer 200 kilometer van de centrale route te lopen.
Vlak nadat ik mijn vliegtickets boekte, meldde ik mij aan voor een aantal Facebook-groepen over de camino. En dat was misschien niet het allerbeste idee… In die groepen werden namelijk in april en mei massaal berichten en foto’s gedeeld over hoe druk het wel niet was op de route. En omdat ik toch een beetje een controlfreak ben, heb ik toen met lichte paniek toch maar wat hostels vooruit geboekt.
Met gezonde spanning begon ik uiteindelijk op 8 juni 2023 aan ‘mijn’ 200 kilometer naar Santiago de Compostela. Het werden 10 dagen vol met keiharde regenbuien, zwarte en onheilspellende luchten, verschrikkelijke hitte, luidruchtige hostelgenoten, verzuurde benen, afgesloten wegen, gaten in het wegdek en afschuwelijk grote blaren. Maar vooral een fantastische route, bijzondere mensen met bijzondere verhalen, elke dag opzoeken of je niet met het OV verder kan en uiteindelijk toch de kracht terugvinden om verder te lopen, elke avond wijntjes en biertjes bij het eten, oneindig veel foto’s maken van het uitzicht, bij elk bordje met de afstand tot Santiago wéér iets emotioneler en sentimenteler worden en uiteindelijk na 200 kilometer in 10 dagen op de laatste schelp en voor de kathedraal van Santiago de Compostela staan.