Vancouver, Banff en Seattle. Interrailen door Italië. Of toch maar met Flixbus door Scandinavië reizen. Ik had hele wilde plannen voor de komende zomervakantie, maar zoals het er nu voor staat, gaat het niet spannender worden dan kamperen in de achtertuin. En dat vind ik eigenlijk gewoon maar heel kut.
Canada: wel, niet, wel niet…
Het is februari 2020 als ik langzamerhand toch echt moet gaan beslissen wat ik in de zomervakantie ga doen. Ik heb eigenlijk al weken in mijn hoofd dat ik naar Canada wil en heb al mijn oma’s fotoboeken al doorgebladerd voor inspiratie. Ik wil bijna precies dezelfde reisroute volgen als dat zij deed en ik heb er megaveel zin in. Toch gaat het weer niet helemaal zoals ik in mijn hoofd had – what’s new – en kom ik erachter dat ik veel te laat ben met het boeken van mijn ticket. Waar ik in november nog retourtjes Amsterdam-Vancouver zag voor €400,- euro, moet ik nu ineens allerlei rare overstappen maken bij de goedkoopste tickets van €700,- euro. Behoorlijk boven mijn budget dus. En ik kom op precies hetzelfde probleem als vorige jaar: hoe ga ik in godsnaam rondreizen door dit immense land zonder een auto te huren…
Met dank aan Instagram
En omdat ik enorm gevoelig ben voor influencers stond ook Italië ineens heel hoog op mijn bucketlist. Niet dat ik er nog nooit geweest ben overigens. In de afgelopen 10 jaar heb ik Venetië, Pisa, Florence en een heleboel kleine onbekendere stadjes al gezien. Maar door reisblogger Liesbeth Rasker zie ik mezelf al helemaal rondrijden op een scooter, wijntjes drinken bij kleine restaurantjes en allemaal kleine toffe stadjes ontdekken. Een soloreis die momenteel megahoog op mijn bucketlist staat, maar waarvoor ik misschien eerst even fatsoenlijk op een scooter moet leren rijden in Nederland…
Rondje Europa
En dus kwam mijn definitieve reisplan er heel anders uit te zien. Een soort roadtrip waarbij ik naar een aantal Europese hoofdsteden ging die al lang op mijn bucketlist stonden. Met de trein, bus of ferry zou ik beginnen in Stockholm en dan verder reizen naar Helsinki, Tallinn, Riga, Vilnius, Warschau en Berlijn. Een reis waar ik vooraf – gelukkig – bijna niks voor hoefde te regelen. Het enkeltje Amsterdam – Stockholm kon ik op het laatste moment wel kopen want dat zou qua prijs waarschijnlijk toch niet zoveel uitmaken. De reisplannen zou ik in mei of in juni wel beter uitwerken. And then Corona happened…
And then Corona happened…
Het ene moment was ik volop bezig met mijn stage, met vriendinnen de Wie Is De Mol-finale aan het kijken onder een dekentje op de bank en ging ik op zondagmiddag nog even naar de stad met een vriendin. Het volgende moment zat ik thuis te werken voor mijn stage en zag ik ineens vrijwel niemand meer. En dat vind ik eigenlijk gewoon heel kut. Want ik wilde gewoon naar het concert van The Script, biertjes drinken met vriendinnen op mijn verjaardag, elke dag naar het kantoor van mijn supertoffe stage, spontaan piercings zetten en met mensen afspreken.
Maar vooral ook heel veel reizen. En laat dat er de komende tijd nou waarschijnlijk echt niet inzitten. Waar ik in 2019 nog even spontaan bedacht een dagje naar Antwerpen te gaan, kunnen we nu niet eens meer zonder goede reden de grens over naar onze Zuiderburen. En die wilde plannen die ik had om samen met mijn zusje naar de DM – onze favoriete winkel in Duitsland – te gaan, zullen voorlopig ook niet uitgevoerd worden.
Maar om deze blogpost toch nog een beetje positief af te sluiten: laten we vooral hopen dat er geen tweede piek komt en de maatregelen heel langzaam versoepeld kunnen worden. Misschien kunnen we deze zomer lekker gaan genieten van alle mooie stranden die we in Nederland hebben en hopelijk kunnen we een paar dagen naar Texel of Zeeland. En anders zet ik maar gewoon een tent op in de tuin.
1 thought on “And then Corona happened…”